تأثیر تمرینات ریتمیک بر مهارت‌های ادراکی ـ حرکتی کودکان دارای اختلال بینایی

هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر تمرینات ریتمیک بر مهارت‌های ادراکی ـ حرکتی کودکان دارای اختلال بینایی بود. تعداد 19 کودک دختر و پسر (گروه تجربی 10 نفر و گروه کنترل 9 نفر) کم‌بینا با میانگین سنی 7/5-44/5 سال از شهر اصفهان به صورت هدفمند انتخاب شدند. شرکت‌کنندگان بر‌اساس عملکردشان در مهارت‌های ادراکی ـ حرکتی که به ‌وسیله آزمون ارزیابی مهارت‌های حرکتی کودکان انجام گرفت، همسان و در گروه‌های تجربی و کنترل به‌صورت تصادفی آرایش پیدا کردند. گروه تجربی در برنامه تمرینات ریتمیک به‌ مدت هشت هفته، هر هفته سه جلسه 45 دقیقه‌ای و در‌مجموع، 24 جلسه شرکت کردند و گروه کنترل، به فعالیت‌های روزمره پرداختند. جمع‌آوری اطلاعات برای کل شرکت‌کنندگان به شکل پیش‌آزمون و پس‌آزمون انجام گرفت. به‌منظور مقایسه دو گروه، از مدل آماری تحیل کواریانس تک‌‌متغیره و چند‌‌متغیره استفاده گردید. نتایج حاصل تفاوت معناداری را در گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل در قابلیت‌های مهارت‌های ظریف P=0.002))، مهارت‌های توپی (P=0.000)، تعادل ایستا (P=0.001) و تعادل پویا (راه رفتن با پاشنه بالا‌گرفته و پریدن از روی نخ) در کودکان کم‌بینا نشان داد (P=0.000). این تفاوت در سطح اطمینان P